Tuesday 24 June 2014

Dress recycle




“หนูออกจากงานแล้วเหรอ”
ยิ้ม...”ใช่ค่ะ” (ดีใจลุงมอไซค์ สังเกตว่าเราหายไป)
ลุงยิ้มแฉ่ง...”มีน้องใช่ไหม” น้ำเสียงยิ้มมั่นใจ ให้กำลังใจ
เปล่าค่ะ...น้ำเสียงจ๋อย คอตก
ปิดการสนทนาบนเบาะสีดำอันเงียบงัน และอากาศก็ได้ตายลง

ก็ยังดีที่ลุงยังคิดว่า เรายังอยู่ในวัยเจริญพันธ์ ยังตั้งครรภ์ได้
คงเป็นความผิดของการชอบใส่เสื้อผ้าคลุมเครือ
เดรสหลวม ๆ ยาว ๆ
และในวินาทีที่ลืมแขม่วแอปเปิ้ลที่กลางลำตัว
ที่ส่งสัญญาณแบบนั้นออกไป

เสียใจจริง ๆ ที่ต้อง ตัดเธอออกเป็นสองท่อน
ซึ่งพอแบ่งครึ่งแล้ว ก็ดูเหมือนใช้การไม่ได้ทั้ง 2 ส่วนมันสั้นเกินไป
ผ้าฉลุลูกไม้สีน้ำตาลผืนเก่งที่รับใช้มาหลายงาน
ถูกหยิบมาทาบทามอีกครั้ง

ชุดเดรส MNG มือสอง ตอนนี้กลายร่างเป็นชีวิตที่ 3
ไม่ลืมผ่าข้างไว้ เวลาใส่จะได้ไม่ตึงสะโพก ติดกระดุมแต่งนิดหน่อยแล้วกัน
เอาละ เรากลับมาร่วมทางกันใหม่
ฉันชอบผมสั้นของเธอนะ

No comments:

Post a Comment