Sunday 30 September 2012

Monday 24 September 2012

แหวนผ้าปัก /Ring from fabric


Make to order : แสร้งทำ ธรรมชาติ






รู้สึกเสมอว่าธรรมชาตินี้ ช่างสุดยอดของความมหัศจรรย์  ไม่ต้องมีไมโครชิฟใด ๆ 
กลไกต่าง ๆ ที่ถูกสร้างมาให้ทำงานอย่างละเอียด ซับซ้อน
ทั้งการออกแบบรูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงาม สัดส่วนที่ลงตัว พอดี มีเหตุผลรองรับกับการใช้งาน
และเชื่อมทุกสิ่งทุกอย่างในโลก ให้กลมกลืนเข้าหากัน อย่างที่มนุษย์ไม่มีทางวิ่งตามไปถึง  
ไม่ว่าจะพยายามเลียนแบบให้ลงลึกได้มากแค่ไหน

ก็ไม่ได้จำเพาะเจาะจง ว่าดอกไม้ที่ทำมานี้ ตั้งใจจะเลียนแบบดอกอะไร 

ขอเพียงเป็นดอกไม้ขาว  มีแวบหนึ่ง ที่คิดถึงดอกพุด  เป็นดอกพุดที่เพื่อนนักเรียน ป 2
ถือกิ่งตอนมาให้ในวันเกิดของเธอเอง   
เด็กบ้านนอกอย่างเราในตอนนั้น คงไม่รู้ว่า ควรจะจัดการกับการเฉลิมฉลอง
วันคล้ายวันเกิดของตัวเองยังไงดี   ... รับกิ่งตอนมาถือไว้ในมือแล้วก็คิดว่า
นี่มันเรื่องใหญ่โตเกินไปไหม  ย่าบอกง่าย ๆ ว่า เอาไปปลูกไว้ตรงนั้นซิ

ยังไม่เคยปลูกต้นไม้เลยซักครั้ง ก็ทำอย่างที่เคยเห็น  ขุดดิน หย่อนต้นลงไป
ง่าย ๆ  แล้วมันก็เติบโต  ออกดอกหอม  ดอกพุดก็เลยเป็นดอกไม้ที่ชอบอีกหนึ่งชนิด

จัดตัวเองอยู่ในประเภท ผู้หญิงรักดอกไม้
อันที่จริง ผู้หญิงกับดอกไม้ ก็ควรเป็นสิ่งสวยงามที่ควรคู่กัน
ชอบพิจารณาดอกไม้ต่าง ๆ  ชอบหาเหตุผลให้มัน 
ว่าแต่ละต้น ทำไมถึงเลือกใช้สีนี้ กับการมีดอก 

ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะประดิษฐ์ดอกไม้ได้
วันนี้รู้สึก fin เล็ก ๆ
ที่สามารถ ออกดอกได้เอง ด้วยสองมือของเรา

...................................

ดอกไม้ติดผมเจ้าสาว ผ้าลินิน ปักเกสรตรงกลาง ติดลูกไม้ตรงฐาน
ขนาดความกว้าง 12 cm.   /  500.-

Friday 21 September 2012

Make to order : ดอกไม้เจ้าสาว


Flowers for the bride. She just. I want a white rose.

เจ้าสาว อยากได้ กุหลาบขาว สำหรับเกล้ามวยที่ท้ายทอย
ก็ต้องกะขนาดเอา ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก พองาม
ใช้ผ้าลินินขาว....รายละเอียดที่เหลือ ด้นเอาตามความสนุกสนาน

....................................................

ตอนที่อายุซัก 20 กว่า ๆ  มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมาจับแขนแล้วทักว่า
อย่างเราเนี่ย ตอนแต่งงาน คงจะทำของชำร่วยเอง
ผ่านมานานจนนึกไม่ออก ว่าทำไมตอนนั้น ถึงโดนทึกทักแบบนี้
จากบุคลิกหรือไร ไม่ใช่เพราะชอบ DIY อะไรแน่ ๆ  เพราะยังไม่ได้เริ่ม
ตอนนั้นได้แต่ยักไหล่อยู่ในใจ ฉันเนี่ยเหรอ  คงไม่ใช่หรอก ไม่ได้เก่งขนาดนั้น
ที่สำคัญไม่เคยกระตือรื้อล้นอยากแต่งงาน ไม่เคยวาดภาพว่าจะต้องทำอะไร
ค่อนข้างไปทางไม่ชอบชีวิตคู่ซะด้วยซ้ำ

รักในความรัก แต่ก็ไม่ได้ลงลึกไปถึงศรัทธา เชื่อถือ ว่ามันจะยั่งยืน
มั่นคง แข็งแรง พอจะยึดคนสองคนให้อยู่ยืนยงด้วยกันสืบไปได้
ความรักก็เหมือนสสารเหมือนสิ่งของ เหมือนความรู้สึกอื่น ๆ
เหมือนความรู้สึกโกรธ เกลียด ชอบ มีเกิด มีจางหาย มีพังทลาย มีหมดไป
แต่งกันไปแล้วเลิกก็เยอะ นั่นหล่ะหลักฐาน เจอความเป็นจริงของชีวิตเข้าไป
ที่ว่ารักกันมากมาย  มันหายไปไหนหมดแล้วหล่ะ
น้อยคนเหลือเกินที่ยังเหลือความรัก ถ้าไม่นับความผูกพัน
ไม่นับการต้องพึ่งพิง

...................................................

แต่คิดไปอีกที  สิ่งที่มีค่าที่สุด ก็น่าจะเป็น ภาวะขณะรัก
ไม่ว่า จะสั้น จะยาว จะอยู่ จะเลิก
คนสองคนก็เคยผ่าน การปั้น การสร้าง ก้อนความรัก ด้วยกันมาแล้ว
เคยชื่นชม เคยใช้ เคยอยู่อาศัย   เมื่อวันหนึ่งจะแตกไป
มันก็คงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ และคงไม่มีใครตั้งใจอยากให้เกิด
ความหมาย และคุณค่า มันก็สมบูรณ์ในตัวของมันเอง
โดยไม่จำเป็นต้อง นิรันดร์กาล ยังไงมันก็มีสิทธิ์ได้เหรียญความสมบูรณ์แบบ
ไม่ว่าจะจบสวยหรือไม่สวยก็ตาม

ฉะนั้น คงถูกต้องแล้ว ที่จะร่วมชื่นชมยินดี ในความรัก ณ ขณะรักของคนทุกคู่

 .............................................
เพิ่งอ่านเจอสัมภาษณ์  นกฉัตรชัย กับ นกสินจัย
ฝ่ายชาย ชงกาแฟใส่น้ำผึ้ง ไปตั้งให้ฝ่ายหญิงทุกวัน ผ่านมา 24 ปีแล้ว
ไม่ว่า วันนั้นจะมึนตึง จะโกรธกัน หรือไม่ก็ตาม
มันทำให้คนทั้งคู่ ไม่เคยลืม สิ่งดี ๆ ที่เคยมีให้กัน
ผ่านมรสุมข่าวลือมากมายไปได้  อ่านแล้วก็ได้แต่แอบซึ้งใจเงียบ ๆ
มันก็ไม่ได้โชคดี ทุกคน ทุกคู่เสมอไปนินะ

ถ้าตอนนี้ย้อนเวลากลับไปตอน 20 กว่า ๆ และกำลังจะแต่งงาน
เชื่อว่า ตัวเองคงสนุกสนาน กับการทำทุกอย่างเองทั้งหมด
(และเหตุผลนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับการอยากจะแต่งงานแต่ประการใด ยังพึงใจมาก ณ ที่เป็นอยู่)

ดีใจในวาระที่ได้มีโอกาส ทำของขวัญ  กำนัลแด่ความรัก ของคนมีรักอันสุกงอม

Thursday 20 September 2012

ผลิ ผลึก


สิ่งที่กระทำเอง หรือคนอื่นทำให้เกิด สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วหายไป หรือสิ่งที่ยังคงมีอยู่
เรื่องถูกต้อง เรื่องผิดพลาด  คำชม คำด่า ก็ล้วนแต่มีประโยชน์ทั้งสิ้น สำหรับวิชาชีวิต

หรือสิ่งที่เคยเสียเวลา ที่ผู้คนอาจจะมองมันว่าไร้สาระ
มันมีสาระในอีกทางหนึ่งแน่นอน  อย่างที่ถือเป็นคติประจำใจว่า
เมื่อเสียสิ่งหนึ่งไป ก็ย่อมได้อีกสิ่งหนึ่งมา  ไม่มีอะไรเสียเปล่า หรือได้เปล่า
แค่อยู่ว่าเราจะมองเห็น หามันเจอไหม

ถึงจะไม่ได้รีบไปให้ถึงที่หมายไว ๆ  แต่ก็ไม่ได้แปลว่า ระหว่างทางจะไม่ได้เก็บเกี่ยวอะไรเลย
ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน บารมี  วุฒิภาวะทางอารมณ์ รสนิยม ความรู้  ความสามารถ
ตัวตนที่มั่นคงแข็งแรง ก็ล้วนแต่ต้องสั่งสมและค้นหา บ้างช้า บ้างเร็ว

ตอนนี้คงใกล้จะได้เวลา ผลิตัวออกจากต้น  เหมือนผลไม้สุก ที่พร้อมจะทำแยมรสดี
ขอบคุณ คำพูดดี ๆ ของเพื่อนม้อย ที่ทำให้ไม่รู้สึกผิดมากเกินไป กับเวลาที่ผ่านมา
กับสิ่งที่ทำไป ใช่บ้าง ไม่ใช่บ้าง
อย่างที่ม้อยบอก ถ้าไม่ผ่านช่วงเปรี้ยวมาก่อน ก็คงยังไม่หวานในวันนี้

Make to order : ข้อมือหกเหลี่ยม

ข้อมือ order น้องตอง
น้องอยากได้ ข้อมือหกเหลี่ยมมาประดับข้อแขน
วาดแบบมาให้ มีลายปัก ดอกขาวเหลืองมาเป็นตัวอย่าง
อยากได้ผ้ายีนส์สีเข้ม...เราก็จัดไป
ใส่ style ตัวเองลงไปนิดหน่อย

...
ตอนฟังคำสั่งเครียดนิด ๆ
ตอนเดินเอาของไปให้ดู ลุ้นมาก ๆ
โล่งอก ที่นางกรี๊ดกร๊าดมาก ๆ น่ารักอย่างโน้นอย่างนี้
แล้วก็จะสั่งอีก...ดีจริง ๆ
สรุปแล้ว สนุกดีเหมือนกัน ทำงานตามสั่ง

@ 400.-




Monday 17 September 2012

ของขวัญ


กว่าจะได้นึกว่า เดือนกันยา เป็นเดือนเกิดพี่มด ก็เหลือเวลาไม่ถึงอาทิตย์
ดิฉันต้องรีบทำอะไรซักอย่างเป็นของขวัญวันเกิด  
และเอาเข้าจริง ก็เป็นเพียงบ่ายวันอาทิตย์อันลนก้นวันเดียวเท่านั้น
ที่มีคิวจะได้ลงมือทำ ดีที่มีความในใจอยู่แล้วว่าจะทำอะไร


คงได้เวลา ผ้าลินินสีน้ำเงินอันแสนรักออกแสดงตัว หลังจากที่จับลูบคลำอยู่หลายครา
ยังไม่กล้า ลงกรรไกรเอามาทำอะไรซักที  ผ้าลินินเนื้อดี สีน้ำเงินสวย
นิ่ม ทิ้งตัว และเด้งมือเวลาจับ  คิดเอาไว้ว่า ปักอะไรลงไปก็คงจะสวย
เสียดายที่ซื้อมาไม่กี่เมตร เพราะมันแพง  กลับไปตามหาผ้าพับนี้ก็ไม่เจออีกแล้ว
ผ้าลินิน ร้านเดียวกัน  สีเดียวกัน สเป็คเดียวกัน  แต่อย่าหวังว่า ทอพับใหม่แล้วจะได้เหมือนเดิม

เอาหล่ะ  ถึงเวลาทำใจตัดครึ่งนึง มาทำผ้าคล้องคอ เหลือไว้ให้ตัวเองอีกครึ่ง
วางแผนไว้ว่าจะตัดเสื้อทรงชาวเขา เอาไว้ใส่เอง ที่จะประดับด้วยลายปักดอกงาม ๆ

คิดลาย ร่างลงผืนผ้า พร้อมถอนหายใจว่า ฉันจะปักมันเสร็จคืนนีได้ยังไง
ยังกับหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ มีชาวเสมิฟมาช่วยปักตอนเข้านอนไปแล้วงั้นแหล่ะ



วางแผนสีไหม  น้ำเงิน เข้ากับสีอะไรดีนะ ที่เหมาะสม
มีสีม่วงเป็นสีนำ  แต่เชื่อเหอะ ว่าจะเป็นสีสุดท้ายที่จะเลือกใช้ (ก็มันไม่ชอบ)
แต่คนที่จะทำให้เขาชอบสีม่วงนี่นะ 
คงต้องเริ่มต้นที่จะหัดเอาใจตลาดกันบ้างแล้ว
บรรเทาได้ด้วยการใช้สีเขียวสีโปรดมาช่วย  ค่อยยังชั่วขึ้นหน่อย


อยากให้ใบไม้มันดูนูนมีมิติ  อยากให้สีดูเหลือบ ใช้แผนเดิม รองด้วยผ้าแล้วปักทับ
แต่ระวังนะ อย่าให้เด่นเกินดอก  ฉะนั้น สีก็คงต้องกลืน ๆ กันไป เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง รำไร งง ๆ


กิ่งก้านหรือ อยากได้ความพิเศษง่าย ๆ  เร็ว ๆ มั๊ยหล่ะ   French knot เลย
ปมฝรั่งเศส รักษาได้ทุกโรคจริง ๆ  ปักไปตรงไหน ตรงนั้น ดูพิเศษขึ้นมาทันที



หกโมงเย็น เห็นทีจะต้องเปลี่ยนแผน เริ่มรู้ตัวว่า ไม่ทัน ไม่มันส์ แน่ ๆ
กดดันตัวเองเกินไปที่จะทำให้เสร็จ คาดว่า คงไม่ต้องนอน
โอ๊ย ยังไงฉันก็ยังรักเธอนะ  งานปักผ้า   แม้ว่า เธอจะทำให้ฉันท้อแท้ในความอืดอาดอยู่บ้าง

ฉันต้องลด scale งาน   จากที่คาดว่าจะปักมากตระการตา  ให้เป็น  น้อยแต่มาก  ... ตกลงตามนี้



คราวนี้เอา ลายตัวหนอน (Bullion Stitch ) มาเล่นสนุก ที่จริงมีวิธีเล่นสนุกกับลายนี้ได้เยอะนะ
และดูชั้นสูงดี   เสียอย่างเดียว เปลืองไหมมาก








พี่เค้าชอบสีม่วง
สีม่วงอย่างแรกที่คิดถึงคือ ดอกไมยราบ
ตอนเด็ก ๆ รู้สึกว่ามันเป็นต้นไม้มหัศจรรย์
ทำใบหุบได้ บานได้ เธอดูมีพลังงาน
และมีชีวิตมากกว่าต้นไม้ไหน ๆ

...
ปักผ้าคล้องคอให้พี่มด สุชาดา สุดใจดี
เป็นของขวัญวันเกิด
พี่เพื่อนร่วมมงาน เพื่อนกินข้าวกลางวัน
เพื่อนเที่ยว เพื่อนเม้าท์
พี่มดเป็นพี่สาวที่แสนดี ยิ่งตอนที่เจ็บป่วย
พี่มดกุลีกุจอเทคแคร์เรามาก น้องซึ้งใจ

เลือกผ้าลินินชิ้นโปรด
(ที่ซื้อเก็บไว้นาน ไม่กล้าเอามาทำอะไรเล่น)
มาปักดอกไม้ รู้มั๊ย พี่เหมาะกับดอกไมยราบที่สุด
เพราะพี่เป็นคนผลุบผลับ ฉุบฉับ ว่องไว
แต่แฝงไว้ด้วยความเนี้ยบ

แต่ไมยราบของน้องเป็น version
Doknommeaw play นะ จะได้ไม่เหมือนใคร
ขอให้พี่เป็นที่รักใคร่ของผู้คนตลอดไปนะจ๊ะ นะจ๊ะ


Monday 10 September 2012

make to order recyle : cotton organic


พอประกาศออกไปว่าอยากทำ project recycle  ก็มีคน pre order มาให้ทำข้อมือให้
โดยมี concept  ว่า Organic , Handmade , Recycle  ...  ฟัง concept แล้วกรี๊ดมาก
อยากทำเดี๋ยวนั้น




แล้วเขาก็ส่ง ผ้าฝ้ายออร์แกนิคมาให้  บอกขนาดที่อยากได้ ความสูง 5-6 cm.
ขนาดข้อมือ 16,19 cm.  ต้องการให้กระชับ วาดรูปสะดวกไม่เกะกะ
คิดไว้ตอนแรกว่าจะใส่ยางยืดข้างใน จะได้ยืดหยุ่น 

แต่อนิจจา เขาตัดปลายผ้า มาจำนวนจำกัด
น่าจะเป็นชายเสื้อตัวใหญ่ มีสาบ มีโค้ง ทำให้หาแนวผ้าเส้นตรงไม่ค่อยจะได้
ถ้าจะทำแบบที่ว่า ต้องต่อผ้าหลายชิ้น  งานออกมาคงไม่สวยเรียบง่าย อ่อนหวาน
อย่างที่วางแผนไว้แน่ ๆ  ก็เลยจะใช้ วิธีติดกระดุมแป๊กให้กระชับแทน


พยายามหาแนวผ้าที่ตรงได้เพียงชิ้นเดียว  เลือกเป็นชิ้นด้านหน้าสำหรับปักลาย
ผ้าฝ้ายออร์แกนิค เนื้อนิ่มบาง  นุ่มมือคงใส่สบายมาก ๆ
แต่สำหรับการมาทำข้อมือ บางเกินไป คงเห็นทะลุเส้นไหมนัวเนีย
เลยต้องรองด้วยผ้ากาว เพิ่มความหนา และให้ผ้าคงตัว จับทรงได้  ง่ายต่อการปัก

ที่จริงจะทบผ้าทั้งหมดเพื่อเพิ่มความหนาก็ได้ แต่อยากเก็บผ้าสำรองไว้ก่อน
เผื่อผิดพลาดประการใด จะได้มีโอกาสแก้ตัว

ตอนรีดติดผ้ากาว หัวใจเกือบวาย ขนาดใช้ไฟอ่อนที่สุด  ผ้ายังทำท่าหนืด
ติดเตารีด คิดว่าผ้าจะไหม้ ... ต้องระวัง ๆ  เลยไปรีดด้านหลังผ้ากาวแทน


สำหรับลายปัก อยากใส่ความเป็นตัวตนของคนใช้งานเข้าไปด้วย
คิดถึงเรื่องราวของเจ้าของ วาดภาพไว้ในใจ อยากจะปักเถาดอดอัญชัน
แต่เจอสะกัดกั้นซะก่อน
เจ้าของอยากได้แค่ลายปัก เก๋ ๆ น้อย ๆ สีกลมกลืนไปกับเนื้อผ้า
เพราะว่า จะใส่วาดรูปอัดเทป  ไม่อยากให้อะไรมากวนสายตา

เลือกสีอ่อนมา 3 สี แต่ตอนปัก หาสีน้ำตาลอ่อนมาแซมนิดนึง เพราะงานดูอ่อนจางมาก
(หรือที่จริง เราทำอะไรอ่อน ๆ น้อย ๆ ไม่เป็น)

ด้านหลัง ที่ผ้าเป็นเส้นเฉียง ทำให้ไม่อยากปักอะไรลงไปอีก
แต่พอมาเห็นด้านหน้า ที่เรากระหน่ำปัก  ก็ชักกังวลว่า มันเยอะ เด่น
เกินหน้าไปหรือเปล่านะ  ก็ว่าจะปักด้านหลังเพิ่มอะไรนิดหน่อยกันเหนียว
ให้ใช้ทั้งสองด้านได้

ติดกระหลุมเหลื่อมตำแหน่งกัน สำหรับด้านปลายแขนที่เล็กกว่า จะได้กระชับขึ้น


ลายด้านหน้าที่ปักออกมา เราตั้งชื่อมันว่า  ดอกฝ้ายปลิวลมร้อน
คิดว่า โทนสี และลายเข้ากันดีกับฝ้ายออร์แกนิคสีนี้  โดยรวมพอใจกับผลงาน

การทำงานให้คนอื่น  เกร็งมาก  กลัวไปสารพัด  ตั้งแต่การตัดผ้า  จนจะลงมือปัก
กว่าจะลงเข็มปัก คิดไปสารพัดว่าเขาจะชอบหรือเปล่า  ลายนั้น ลายนี้ ดีมั๊ย
แต่สุดท้าย คงต้องเอาความชอบของเราเป็นที่ตั้ง  ไม่งั้น เราคงขาดความมั่นใจ
ในการทำงาน  และที่เขาเลือกเรา  เขาก็คงชอบความเป็นเรา จริงมั๊ย


ขอบคุณสำหรับการสั่งทำเป็นรายแรก  ทั้งที่เราไม่ได้รู้จักมักจี่กันเป็นการส่วนตัวเลย