Friday 21 September 2012

Make to order : ดอกไม้เจ้าสาว


Flowers for the bride. She just. I want a white rose.

เจ้าสาว อยากได้ กุหลาบขาว สำหรับเกล้ามวยที่ท้ายทอย
ก็ต้องกะขนาดเอา ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก พองาม
ใช้ผ้าลินินขาว....รายละเอียดที่เหลือ ด้นเอาตามความสนุกสนาน

....................................................

ตอนที่อายุซัก 20 กว่า ๆ  มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมาจับแขนแล้วทักว่า
อย่างเราเนี่ย ตอนแต่งงาน คงจะทำของชำร่วยเอง
ผ่านมานานจนนึกไม่ออก ว่าทำไมตอนนั้น ถึงโดนทึกทักแบบนี้
จากบุคลิกหรือไร ไม่ใช่เพราะชอบ DIY อะไรแน่ ๆ  เพราะยังไม่ได้เริ่ม
ตอนนั้นได้แต่ยักไหล่อยู่ในใจ ฉันเนี่ยเหรอ  คงไม่ใช่หรอก ไม่ได้เก่งขนาดนั้น
ที่สำคัญไม่เคยกระตือรื้อล้นอยากแต่งงาน ไม่เคยวาดภาพว่าจะต้องทำอะไร
ค่อนข้างไปทางไม่ชอบชีวิตคู่ซะด้วยซ้ำ

รักในความรัก แต่ก็ไม่ได้ลงลึกไปถึงศรัทธา เชื่อถือ ว่ามันจะยั่งยืน
มั่นคง แข็งแรง พอจะยึดคนสองคนให้อยู่ยืนยงด้วยกันสืบไปได้
ความรักก็เหมือนสสารเหมือนสิ่งของ เหมือนความรู้สึกอื่น ๆ
เหมือนความรู้สึกโกรธ เกลียด ชอบ มีเกิด มีจางหาย มีพังทลาย มีหมดไป
แต่งกันไปแล้วเลิกก็เยอะ นั่นหล่ะหลักฐาน เจอความเป็นจริงของชีวิตเข้าไป
ที่ว่ารักกันมากมาย  มันหายไปไหนหมดแล้วหล่ะ
น้อยคนเหลือเกินที่ยังเหลือความรัก ถ้าไม่นับความผูกพัน
ไม่นับการต้องพึ่งพิง

...................................................

แต่คิดไปอีกที  สิ่งที่มีค่าที่สุด ก็น่าจะเป็น ภาวะขณะรัก
ไม่ว่า จะสั้น จะยาว จะอยู่ จะเลิก
คนสองคนก็เคยผ่าน การปั้น การสร้าง ก้อนความรัก ด้วยกันมาแล้ว
เคยชื่นชม เคยใช้ เคยอยู่อาศัย   เมื่อวันหนึ่งจะแตกไป
มันก็คงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ และคงไม่มีใครตั้งใจอยากให้เกิด
ความหมาย และคุณค่า มันก็สมบูรณ์ในตัวของมันเอง
โดยไม่จำเป็นต้อง นิรันดร์กาล ยังไงมันก็มีสิทธิ์ได้เหรียญความสมบูรณ์แบบ
ไม่ว่าจะจบสวยหรือไม่สวยก็ตาม

ฉะนั้น คงถูกต้องแล้ว ที่จะร่วมชื่นชมยินดี ในความรัก ณ ขณะรักของคนทุกคู่

 .............................................
เพิ่งอ่านเจอสัมภาษณ์  นกฉัตรชัย กับ นกสินจัย
ฝ่ายชาย ชงกาแฟใส่น้ำผึ้ง ไปตั้งให้ฝ่ายหญิงทุกวัน ผ่านมา 24 ปีแล้ว
ไม่ว่า วันนั้นจะมึนตึง จะโกรธกัน หรือไม่ก็ตาม
มันทำให้คนทั้งคู่ ไม่เคยลืม สิ่งดี ๆ ที่เคยมีให้กัน
ผ่านมรสุมข่าวลือมากมายไปได้  อ่านแล้วก็ได้แต่แอบซึ้งใจเงียบ ๆ
มันก็ไม่ได้โชคดี ทุกคน ทุกคู่เสมอไปนินะ

ถ้าตอนนี้ย้อนเวลากลับไปตอน 20 กว่า ๆ และกำลังจะแต่งงาน
เชื่อว่า ตัวเองคงสนุกสนาน กับการทำทุกอย่างเองทั้งหมด
(และเหตุผลนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับการอยากจะแต่งงานแต่ประการใด ยังพึงใจมาก ณ ที่เป็นอยู่)

ดีใจในวาระที่ได้มีโอกาส ทำของขวัญ  กำนัลแด่ความรัก ของคนมีรักอันสุกงอม

No comments:

Post a Comment