Tuesday 23 October 2012

ปลูกนกตายได้พิทูเนีย /Dead bird into Petunia


การจะต้องบอกตัวเองซ้ำ ๆ ทุกครั้ง ว่านี่คือสัญชาติญาณดั้งเดิมของมัน
โดยไม่มีการปราม กำราบ ก็ดูจะเป็นการให้ท้ายจิตใต้สำนึกแมวกันเกินไป
แมวมีจิตสำนึกมั๊ย ถึงจะไม่มี แต่แมวมีความทรงจำ
ถ้ามันจำได้ว่าจะต้องทำอะไร เวลาอยากได้อาหาร เวลาอยากออกไปข้างนอก
มันก็ควรจำ ว่าทุกครั้งที่จับนก จะต้องโดนทำโทษ โดนทำเสียงไม่เป็นมิตรใส่
โดนทำให้เจ็บเล็ก ๆ จากคนที่มันไว้วางใจ
และเกือบทำให้เชื่อได้ เมื่อมันทำหูลู่ หรี่ตา งอขาแขน

แต่สุดท้ายแล้วความทรงจำตื้น ๆ ก็ไม่มีทางเอาชนะรหัสอันซับซ้อนในยีนส์ไปได้
เวลามีนกมาเกาะ ร้องจุ๊บจิ๊บที่ระเบียงทีไร ไม่ว่าจะหลับลึกอยู่ขั้นไหน
มันตื่นขึ้นมาปากสั่นได้ทันที ไม่มีงัวเงียให้เสียเวลา ย่องย่างไปทำตัวแข็ง รอ ณ ชั่ววินาทีเผลอ
หิวหรือก็ไม่ใช่ แต่ต้องทำไปตามคำสั่งลี้ลับอัตโนมัติพันปี
นี่คือภาระกิจควบคุมปริมาณ และคัดสรร ผู้แข็งแกร่ง

เคยย่ามใจว่านี่มันไม่ใช่ภาคพื้นดิน นี่ระเบียงคอนโด ไม่ได้อำนวยความสะดวก
สำหรับเกมส์ที่ใครจะล่าใคร แต่ไม่รู้ทำไม แมวอาจสะกดจิตนกได้ให้มือไม้อ่อน
นกสีน้ำตาลตัวน้อย ยาวเท่านิ้วก้อย กว้างเท่านิ้วโป้ง โดนจับตายมาแล้วหลายตัว
ทั้งตายสด แบบที่กำลังปฐมพยาบาล ทั้งตายนาน ที่กลับมาบ้าน เห็นแล้วใจฝ่อ

แล้วก็มีีครั้งที่เศร้าที่สุด ตอนที่ตัวหนึ่งโดนจับตาย อีกตัวยังมาเฝ้าวนเวียน
มาเกาะระเบียงร้องเรียกหา อยากจะไม่รู้สึกรู้สาเหมือนแมวขึ้นมาเดี๋ยวนั้น

ต้องทำใจให้มั่น เกิดแก่เจ็บตายเป็นอนิจัง และนี่คือโครงสร้างพื้นฐานของสิ่งมีชีวิต


ตอนนั้นอารมณ์กำลังดราม่า  เลยจัดพิธีฝังนกใต้ต้นกุหลาบ (โรแมนติกเชียว)
ถือโอกาสเปลี่ยนจากกระถางไปด้วยในตัว จากกระถางคับไปสู่กระถางใหญ่
เห็นดอกนางกำลังงาม  เอาร่างนกวางไว้ข้างใต้ เขียนคำไว้อาลัย
ติดลูกไม้ ผูกโบว์  พูดลอย ๆ ไปในอากาศ
"ฝังไว้ตรงนี้ ยังอยู่ที่เดิม มาหากันได้นะ"  (ระวังแมวด้วยหล่ะ) 

ไม่นานกุหลาบก็ตาย ทำไมหนอ ก่อนหน้านั้นก็งามอยู่ดี ๆ ดินใหม่ ใส่ปุ๋ย ...จะเอาอะไรอีก
กระถางนั้นก็เลยเป็นแค่สุสานนก รอการย่อยสลาย  แต่ไม่วายรดน้ำ
เหมือนรอให้พืชพรรณอะไรซักอย่าง แตกตัวขึ้นมา  แล้วเธอก็มาจริง ๆ

ก็ใช่หล่ะ ก่อนหน้านั้นหลายเดือน เคยปลูกต้นพิทูเนีย แต่พิทูเนีย เป็นต้นไม้ล้มลุก
เสร็จสิ้นภาระกิจบานสะพรั่งเต็มต้นเมื่อไร เธอก็มักสิ้นแรง แกรน  แล้วก็แห้งตาย
ก็เพราะเจ้าดอกพิทูเนียนี่แหล่ะ สีม่วงเข้มแทงตานกเจ้ากรรม ล่อให้มากินน้ำหวาน
หลอกใช้ไห้เอาเกสรไปผสมพันธ์กับผู้ชาย  หลอกให้เอาเมล็ดติดตัวไปส่งต่อ

หนักข้อเข้า ก็ไม่เอาดอกอะไรมาปลูกยั่วนกอีกแล้ว  เหลือไว้แต่ต้นไม้เขียว ๆ
แต่นกสีน้ำตาลตัวน้อยหลายตัวก็ยังแวะมาฮิฮะทักทายกันทุกวัน


ฝังนก และทำกุหลาบตายได้ไม่นาน ก็มีต้นกล้าโผล่ใบ 2 แฉก แทงดินขึ้นมาอวดโลก
กะเวลาพอดีที่ซากนกสลายเซลล์หมดแล้ว  ต้นเขียวอ่อนน่าเอ็นดู ไม่รู้หรอกว่าต้นอะไร
แต่เชิญเธอเติบโตได้ตามสบาย ราวกับมันได้ยินคำเชื้อเชิญ เลยเต็มใจเกิดด้วยความยินดี
เด็กน้อยต้นไม้ โตใหญ่ กางใบเขียว ภายในอาทิตย์เดียว มันก็ออกดอก
ตอนนั้นหล่ะ ถึงรู้นี่คือ พิทูเนีย  ... แต่เป็นพิทูเนียยักษ์
ต้นใหญ่มากกว่าที่เคยปลูกแบบขยายสเกล 10 เท่า  และมาแบบไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ปลูกเธอ


อาจจะได้รับอิทธิพลมาจากนิยายพื้นบ้านปลาบู่ทอง เมื่อตอนเด็ก ๆ มากเกินไป
ผสมความคิดเรื่องระบบนิเวศน์    จากเกล็ดปลาบู่ของแม่ หล่นลงดินกลายเป็นต้นมะเขือได้
แล้วทำไม ร่างนกตายจะกลายเป็นต้นพิทูเนีย บ้างไม่ได้หล่ะ

เป็นไปได้ใช่มั๊ย เมล็ดพันธ์พิทูเนีย ถูกฝังอยู่ในกระเพาะอาหาร ถึงลำไส้นกมันจะสั้น
แต่มันอาจแอบอยู่ตรงไหนซักที่  เหมือนปรสิตนิสัยดี ที่รอจังหวะเกิดใหม่

หรือถ้ามองในแนวนิยายปรัมปรา  พิทูเนีย คือชาติหน้าของนกตัวนั้น

2 comments:

  1. เราก็ฝังนกไปหลายตัว ได้แต่เก็บลั่นทมที่บ้านมาวางไว้บนตัวเค้าก่อนฝัง....

    นกตัวที่อ๋ายฝังคงรับรู้ถึงละเอียดอ่อนเลยแวะมาทักทายอ๋าย (กับเจ้าแมว...ที่คราวนี้คงจะไม่ตะปบเธออีกแล้ว) ในรูปในร่างพิทูเนียสุดสวยนะ :>

    ReplyDelete
    Replies
    1. มีแมว ก็ต้องไม่มีนก...ชีวิตที่ต้องเลือก

      Delete