และแล้วมันก็ผ่านไป
ฉันเฝ้ารอที่จะให้ถึงวันที่
เพื่อที่จะได้ปลดล็อคตัวเอง
เพราะเป็นวันที่ workshop สอนปักผ้าของฉันเสร็จสิ้นลง
ยังจำความรู้สึกครั้งแรกที่
เหล่าลาย stitch บนสมุดปักผ้าของครูตุ๊ก
ก็ให้รู้สึกเวียนหัวว่าตัวเ
สิ่งที่คาดหวังเพียงอย่างเด
ทำอย่างไรถึงจะปักทึบออกมาใ
ไหมเรียงตัวกันสวยงาม เรียบ เป็นระเบียบ
ไม่คาดหวังเลยว่า ความอยากเพียงแค่นั้น
ในอีก 1 ปีต่อมา มันจะลากจูง นำทางฉันไปไกล
ไกลเกินกว่าใจจะฝันถึง
ก็แค่ปักผ้าธรรมดา ๆ มันพาฉันไปออกทีวี
ได้ลงหนังสือ จะได้ทำ pocketbook
และเป็นครูสอนปักผ้าในที่สุ
มันทำให้แผนการชีวิตเปลี่ยน
เหมือนกับโชคชะตารีบมาบอกว่
ทำแบบนี้ซิ ดีกว่านะ เหมาะกับฉันมากกว่า
ครูตุ๊กผู้เปิดโลกของการปัก
มันมีอะไรอีกมากมาย มันพัฒนาได้ไม่รู้จบ
มันเป็นศิลปะชั้นสูง ตลอดการเตรียมตัวสอน
ฉันระลึก นึกขอบคุณครูตุ๊กตลอดเวลา
ยังหวังให้เธอดลบันดาลให้มั
ฉันกำลังส่งต่อไม้ถัดไปจากเ
เก็บความฝันเธอมาทำต่อ
หน้าที่อันสมบูรณ์ที่ผู้หญิ
ก็น่าจะเป็นการได้เป็น แม่
ฉันไม่ได้เลือกที่จะทำหน้าท
ความรู้สึกหนึ่งที่ได้ปักผ้
ฉันว่าฉันมีส่วนได้ทำหน้าที
ได้ทำแล้วยังได้ถ่ายทอดให้ผ
ได้ทำหน้าที่นั้นอีก
มีหลาย ๆ คนได้ไปเรียนปักผ้า จบแล้วก็แล้วกัน
ฉะนั้นฉันต้องขอบคุณแรงปราร
ที่ไม่ยอมหยุด ไม่ทิ้ง ยังอยากเห็น
การปักผ้า ที่ไม่เป็นแค่การปักผ้าธรรม
จะบอกความลับให้ ฉันกลัวการไปสอนปักผ้ามาก
แต่ฉันก็ผลักตัวเองออกไปทำส
ก็แค่ครั้งแรกแค่นั้นล่ะ เหมือนครั้งแรกของทุกอย่าง
ตอนนี้ฉันชอบมัน ฝันเห็นแต่คอร์สต่อไป
ฉันสอนคนอื่น คนอื่ีนก็สอนฉันไปด้วย
บอกได้เลยว่า นักเรียนของฉันเก่งกว่าฉันท
โชคชะตาก็ยังปราณีไม่เลิก
ส่งแต่คนพิเศษ ๆ ประหนึงการคัดเลือกมาแล้ว
ให้มาเป็นนักเรียนของฉัน :))
No comments:
Post a Comment