Tuesday 4 November 2014

ปีบ





เช้าวันนี้ มาแตะลิ้มชิมต้นหนาวที่เพิ่งผลิมาถึงหมาด ๆ
ที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา อากาศกำลังสะอาดมาก
มากพอที่จะยิ้มให้นกกระสา 2 ตัวที่บินผ่านหน้าไป
ทั้งคู่บินช้า อย่างกับว่ากำลังแสดงกรรมวิธีบินที่ถูกให้ดู
หวีดของนกกางเขนหวนให้คิดถึงบ้านสวน คิดถึงที่มา
ถึงความกระท่อนกระแท่นระหว่างทางที่คืบมาได้ ไกลจากที่คิดวาดไว้
รู้สึกเข้าที่เข้าทาง เหมือนเพิ่งได้พบรุ่งอรุณของชีวิตเมื่อครู่นี้

คิดถึงใครบางคนที่เพิ่งชนไวน์ขาวกันไปเมื่อค่ำวันเสาร์
ในความมืดนั้น เธอก็ยังส่องสว่าง เธอสว่างเสมอเมื่อปรากฏกาย
หรือแม้แต่ในน้ำเสียง ไม่ต้องแสดงตัวว่าอยากจะเป็นแรงบันดาลใจของใคร
แต่เธอก็เป็นได้มากขึ้น ๆ ขอบคุณที่เราเชื่อเหมือนกัน เชื่อในพลังบวก
เชื่อในฝัน เชื่อในคำอธิฐานกับจักรวาล และเชื่อมั่นในตัวเอง
และเธอไม่มีวันห่อเหี่ยวกับวัย มันทำอะไรเราไม่ได้
วัยนี้ต่างหากที่เรารู้วิธีจัดการตัวเอง จัดการสิ่งรอบข้างได้ในระดับพอดี
หลังการระเบิดของภูเขาไฟในตัว ครั้งแล้วครั้งเล่า
เรามีผลพวงจากเหตุการณ์ เป็นซากฟอสซิสผลึกหนาเป็นพลังงาน

เราอยู่ไป เพื่อจะรอวันริบหรี่หมดแสงก็คงใช่
แต่อีกปลายหนึ่งก็อยู่เพื่อเติบโต เกิดใหม่ และโตเรื่อยไปจนอาจเป็นอมตะ

: ปีบยามเช้า

No comments:

Post a Comment