HNY 13 : e-card frame

Free download e-card frame embroidering ,stitching

Happy new year 2013
doknommeaw play แจก e-card กรอบลายปัก

สวัสดีปีใหม่ 2556 ขอให้เป็นการเริ่มต้นปีที่ดีอีกครั้ง
มีความสุขร่วมกันนะคะ :))

case pillow : Rabbit on the moon

First sketch

side A

Side B

ปลอกหมอนอิง
ลายกระต่ายนั่งชมดาวโลกอยู่บนดวงจันทร์
เรื่องมีอยู่ว่า...บุคลิกของผู้รับ เราคิดถึงหมาป่าใจดี
พอคิดถึงหมาป่า ก็คิดถึง หมาป่าในเรื่องหนูน้อยหมวกแดง
หมาป่าในเรื่องนั้นตาย...ตายแล้วไปไหน
คิดถึงพระจันทร์นะ เพราะพระจันทร์ทรงอิทธิพลกับหมาป่า
หมาป่าขึ้นไปบนดวงจันทร์ ไปเจอกระต่ายแล้วจับกิน
กินเสร็จก็นั่งชมดาวโลกอย่างสบายใจเฉิบ
sketch ภาพแรกออกมาเป็นแบบนั้น
แต่รู้สึกว่าโหดไปหน่อย...ก็เลยลืมเรื่องหมาป่าไปเสีย
เอาง่าย ๆ กระต่ายชมดาวโลกอย่างเดียวก็พอ
อีกด้านเป็นลาย กระต่ายหมายกระต่ายบนดวงจันร์

อาลัย ครูตุ๊ก

ส่งครูตุ๊กไปสู่ สุขคติ
บางทีแล้วการดับสิ้นก็เป็นเรื่องน่ายินดี

ขอบคุณวิธีปักผ้าที่ครูตุ๊กถ่ายทอดไว้ให้
ที่จะติดตัวเราไปจนวันตายเหมือนกัน
คนเราอาจเกิดมาเพื่อทำหน้าที่แบบนี้
เรียนรู้ให้ได้ดี แล้วหาวิธีส่งต่อ
บางทีแล้วการดับสิ้นก็เป็นเรื่องน่ายินดี
ถ้าเราได้ทำหน้าที่ถ่ายทอด ส่งต่อ เสร็จสิ้นแล้ว

งานปักฝีมือครูตุ๊ก
ที่ซื้อในชั่วโมงแรก ๆ ของการเรียนปักผ้า
ซื้อไว้เพื่อดูงาน เพื่อช่วยเป็นรายได้
และสุดท้ายก็ได้เก็บไว้เป็นที่ระลึก
ระลึกถึงครูตุ๊กทุกครั้งที่จับเข็ม จับผ้าค่ะ

มะเร็งในเม็ดเลือดขาว
ได้หยุดปฏิทินตัวเองในร่างกายครูตุ๊กเสียที

ครูตุ๊ก บทสรุปชีวิต / life finally

ถ้าพรุ่งนี้โลกจะแตก
นี่คือข้อสรุปจากการใช้ชีวิตมาพักใหญ่ ๆ ของผู้หญิงคนนึง

เราควรจะมีคู่ชีวิต หรือจะเรียกว่าเพื่อนชีวิตก็ได้
แต่ไม่ควรจะมีลูก ลูกคือห่วง คือภาระอันยิ่งใหญ่ที่จะทำให้คุณติดกับ
และลูกไม่ได้เป็นหลักประกันว่า พวกเขาจะกลับมารับผิดชอบในตัวคุณ
ถ้าไม่มีคู่ชีวิตก็ควรจะมีญาติสนิทที่พอจะพึ่งพิงอาศัยกันได้
ถ้าไม่มีญาติ ก็ควรจะมีเพื่อนรัก เพื่อนยาก เพื่อนแท้
และมีมากกว่า 1 คน เพื่อความหลากหลายในการมองโลก

ถ้ามีคู่ชีวิต มีแฟน ก็อย่าเอาทั้งชีวิตไปพิงไว้กับเขา
อย่าหมกมุ่นเฉพาะกับแฟน สามี
เพราะถ้าแฟนทิ้งคุณไป สามีคุณตาย
คุณยังต้องอยู่ได้ไม่เสียศูนย์ สติแตก
และถ้าแฟนยังอยู่ดีกับคุณ เราต่างก็ต้องมีความสุขเป็นของตัวเองอยู่ดี

คิดไว้เสมอว่า สุดท้ายแล้ว เราก็ต้องอยู่คนเดียว
แต่อย่ามัวแต่ติสท์แตกว่า กูอยู่คนเดียวได้แล้วไม่ต้องสนใจใคร
อย่าทิ้งเพื่อนเก่า อย่าห่างหายจากเพื่อนนาน
อย่าหยุดสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่ ๆ
แต่ไม่ต้องทุรนทุรายที่จะมีใครซะจนเสียความเป็นตัวเอง

ถ้าเพิ่งรู้สึกตัวว่าไม่มีใครเลย ขอให้เริ่มต้นมี
ด้วยการสร้างสัมพันธ์กับผู้คนรอบ ๆ ข้าง จนกลายเป็นเพื่อนสนิท
ช่วยเหลือผู้คนเท่าที่มีโอกาส ให้ในสิ่งที่พอให้ได้
ในตอนที่คุณยังพอช่วยได้ ให้ได้ เพราะเมื่อยามที่คุณให้ไม่ได้
ช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้แม้แต่ตัวเอง จะได้มีคนช่วยเหลือคุณกลับ

แค่ทำตัวเองให้มีคุณค่า เก่ง สวย รวย นิ่ง
ถ้ายังทำทั้งหมดไม่ได้ ให้เริ่มต้นอย่างที่ 1
พยายามมุ่งมั่นที่จะทำอะไรเก่งซักอย่าง ดันให้สุดทาง
แล้วความเก่งนั้นจะพาคุณไปหาเงิน เงินจะทำให้คุณสวยเอง
จากนั้นคุณแค่อยู่นิ่ง ๆ จะมีคนอยากได้คุณเอง
เวลานั้น คุณก็ต้องใช้วิจารณญาณซักหน่อย

งานประจำคุณจะทำไปได้แค่ระยะหนึ่งของชีวิตเท่านั้น
ถ้าดูลู่ทางแล้ว คุณคงไม่รวย มีเงินเหลือใช้ไปถึงวันแก่เฒ่า
ก็จงรีบออกมาทำอะไรด้วยตัวเองเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ
(แต่ถ้าคุณมีลูก คุณก็ต้องคิดหนัก ชั่งใจมาก ๆ )
สิ่งที่คุณจะทำ สุดท้ายแล้วมันควรเป็นระบบ
อย่าทำงานคนเดียว เพราะเมื่อไรคุณป่วย ทำงานไม่ได้ (แล้วยังไม่ตาย)
รายได้คุณจะหยุดชะงัก ไม่มีเงินแม้แต่จะรักษาตัวเอง

หมายเหตุ : นี่เป็นข้อคิดเห็นจากการที่ได้ยินข่าวล่าสุดของครูสอนปักผ้า
ครูป่วยหนัก ทำงานไม่ได้ ไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อนสนิทพอ และไม่มีเงิน
พยายามที่จะลุกมาปักอะไรบ้างเพื่อจะหาเงินซื้อยา ทั้ง ๆ ที่ตาเริ่มมองไม่เห็น
สุดท้ายก็นอนอาการหนักไม่รู้สติ ช่วยตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องคนเดียว
จนแม่บ้านที่แวะไปดูบ้าง เข้าไปเจอ ช่วยเรียกรถพยาบาล
3 โรงพยาบาลไม่ยอมรับตัว เพราะไม่มีเจ้าของไข้
ชีวิตมันยากนัก...ถ้าฉันเป็นครู คงอยากจะขอยุติการมีชีวิตแต่เพียงเท่านี้
แล้วจะไม่ขอเกิดมาอีก บทสรุป สุดท้ายแล้วทุกคนก็อยากที่จะไปถึงนิพพาน
เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเกิดอีก...แต่พ่อแม่ใหม่ส่วนใหญ่ อยากมีลูก
อยากให้กำเนิดคนขึ้นมาอีก...กรรมของใคร

ครูเคยเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อม มีฐานะ
แล้วฐานะก็หมดไปกับการรักษาตัว
ความปลอดภัยของชีวิตอยู่ตรงไหนหล่ะ

Fish bag

วัชพืช

ต้นหญ้าไม่รู้ว่า มันเป็นแค่วัชพืช

ผืนดินไม่อินังเรื่องการแบ่งเขต

ปลาในทะเล แหวกว่ายไม่ต้องระวังเรื่องน่านน้ำ

พระอาทิตย์ ไม่เคยอ้างตัวว่า มันคือศูนย์กลางจักรวาล

มีแต่บริวาร ที่มาโคจรตามแรงดึงดูด

โลกก็แค่หมุนรอบตัวเองทุกวัน

ไม่เคยรู้ว่า ต้องไปสัมพันธ์ กับดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์

บางทีก็อยากเป็นไปแบบนั้น เป็นไปตามธรรมชาติของตัวเอง

กระถางต้นไม้หลายต้นที่ริมระเบียง มักมีหญ้า มีต้นไม้เล็ก ๆ แซมตัวขึ้นมาอย่างง่าย ๆ

เมื่อได้ความชุ่มชื่นของน้ำ ดินที่หวานซุย แดดอุ่นอร่อย มันก็รีบเกิดของมันเองโดยไม่ต้อง

มีการโปรยหว่าน และใคร  ๆ ก็คงพากันเรียกมันว่า วัชพืช

หน้าที่ของฉัน ก็คือการเฝ้ามองมัน ในขณะที่รดน้ำให้ต้นหลัก มันก็ได้อานิสงส์ไปด้วย

เชิญเติบโตขึ้นมา ปล่อยออกซิเจนดี ๆ  สร้างสีเขียวถนอมสายตา  แล้วก็เป็นยา ให้แมวฉันกินเถอะ

playing in the dream

 

เล่นกัน กึ่งฝัน กึ่งจริง

Explore on the beach

เศษผ้าทั้งชิ้นที่เหลือจากเย็บกระเป๋าแว่น เอามาเย็บลวก ๆ เร็ว ๆ ในเช้าวันเดินทาง
ไว้เสียบเข็ม ใส่กรรไกร ... แล้วก็ลืมไปว่า เขาห้ามเอาของแหลมคมขึ้นเครื่องนินะ
โชคดีไป ที่โดนสแกนแบบผ่าน ๆ  ไม่งั้นกรรไกรที่ใช้มานาน จะต้องถูกโยนทิ้งตระกร้าไป
ไม่แพงอะไรนักหรอก แต่ของที่ใช้มานาน ย่อมผูกพันกันนะ

แวะซื้อดินสอเอาไว้ร่างภาพสำหรับการปัก แต่มันมากับยางลบ +คัตเตอร์ ได้ของมีคมมาอีก
ฉวยเศษผ้าเล็ก ๆ ที่หาเร็ว ๆ แถวโต๊ะ รวบไหมยุ่ง ๆ โกยใส่ซองพลาสติก...โอ๊ยไม่ทันการณ์
ยังจะหาเรื่องเอาผ้าไปปักอีก  แล้วก็ไม่รู้จะทำอะไร  ไปด้นสดริมทะเล คิดว่างั้น

ช่วงบ่ายหลังอิ่มหนำ เดินเล่นริมทะเล เดินในสวน  เจอใบไม้เป็นรูพรุนอยู่ตรงหน้า สะดุดตา
โอ๊ย กรี๊ด....เป็นรูสวยที่สุด  เอาหล่ะ จะปักดาวบนใบไม้  จะใส่สีเขียว คืนชีวิตให้เธอ

ชายหาดเกลี้ยงขาวสะอาด หาวัสดุจะเอามาประดิษฐ์ แทบจะไม่มี เจอเปลือกหอยดี ๆ แค่ 2 ฝา
เด็ดรากไม้ตาย ๆ เอาไว้แทนปะการัง....บันทึกภาพใต้ทะเล

ขาว กับ ดำ

ยินข่าวข่าวนี้ทางทีวี แรกเลยรู้สึกสะเทือนใจ ที่ อ.ประเทือง เอมเจริญ ศิลปินแห่งชาติ
สูญเสียความทรงจำเรื่องสี เขาเคยมีความเกี่ยวเนื่องกับฉันบาง ๆ เมื่อนานมา
เป็นศิลปินวาดภาพคนแรก ๆ ที่ตามดูงาน
เคยไปยืนเหรอหราอยู่ในวันเปิดแสดงงานหลายครั้ง อย่างคนไม่รู้เรื่องศิลปะ
แค่หลงใหลการใช้สีของเขา ที่บ้างกราดเกรี้ยว บ้างอ่อนหวาน
และมันทำให้ตื่นตัวทุกครั้งที่มีโอกาสชมภาพจริง

"ความทรงจำบางส่วนเริ่มหายไปเมื่อเกือบ 3 ปีก่อน และสูญเสียความจดจำเรื่องสีในปีเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
 ประเทือง เอมเจริญ จึงเปลี่ยนวิธีสร้างงานศิลปะ มาเป็นภาพเขียนขาวดำบนสมุดขนาดเล็ก
ที่สามารถพกติดตัว เพื่อให้เขียนภาพได้ตลอดเวลา นอกจากลายเซ็นบนภาพที่เริ่มเปลี่ยนไป
อาจารย์ประเทืองยังวาดภาพซ้ำ ๆ ที่ส่วนใหญ่เป็นภาพหยดน้ำและนก
เพราะต้องการสื่อความหมายของสมาธิและความอิสระ ทั้งยังเป็นสิ่งที่จดจำได้ แม่นยำที่สุด"
ที่มาของข่าว

ว่าไปแล้ว ความทรงจำในคนปกติก็ใช่จะคงที่ สมองมีเสื่อมไปตามสังขาร ตามกาลเวลา
รายละเอียดหลาย ๆ เรื่อง ก็หกตกหล่นหายไปตลอดทางของการมีชีวิตอยู่อยู่แล้ว

ดูข่าวไปเรื่อย ๆ ก็เกิดความรู้สึกด้านตรงข้าม นี่ไม่ใช่การสูญเสีย แต่เป็นการเกิดใหม่ต่างหากหล่ะ
 
ภาพถ่ายบางส่วนของฉัน จากการตื่นเช้าริมทะเลภูเก็ต ที่ลองมองเห็นแค่ ขาว กับ ดำ ดูบ้าง
ถ้าจำได้แค่ ขาว กับ ดำ ใช่ว่าเราจะสร้างสรรค์อะไรไม่ได้นินะ