เอาหละแม้ในความเป็นจริงคือ
เดินเร็ว อย่างช้า ๆ
แวะทักหมา
เล่นกับแมว
เก็บดอกไม้
ถ่ายรูป
แต่ก็อยากจะเรียกรวม ๆ ว่า กลับไปจ๊อกกิ้งได้แล้ว
ในเช้าวันอาทิตย์หลังฝนตกฉ่ำ ๆ ไปเมื่อคืน
สดชื่น ๆ ... ดีใจ ที่ได้กลับไปเริ่มต้นใหม่
ไม่เฉพาะได้กลับไปวิ่ง หลังขาเจ็บ เอ็นขาด ครบ 1 ปีหรอก
ปัญหาที่ซุกไว้ใต้พรม บางทีมันก็น่ากลัว
เกินกว่าตัวปัญหาเองหลายเท่านัก
No comments:
Post a Comment