อยากให้มีใครมาถามน้องว่าวั
น้องจะได้ตอบว่า ไม่เหนื่อย เพราะวันนี้นักเรียนสอนง่าย
หรือไม่น้องก็สอนเก่งขึ้นเร
แม้จะมีบางนางที่ break ไปกินขนม กลับมาแล้วลืมไปสิ้น
น้องต้องจับเขย่าให้จำใหม่ ถึงจะเข้าที่
คุณฝน พนักงานประจำ ที่ถนัดแต่ด้านวิชาการ
แม้จะมีคุณแม่ที่ชอบงานฝีมื
อย่างว่าละค่ะ ใกล้เกลือกินด่าง ไม่นึกอยากจะสนใจ
พอล่วงเลยไป ถึงจะมาเห็นค่า ต้องมาแสวงหาเอาเอง
คุณฝนมาเรียนปักผ้าเพื่อหาส
คุณวรรณ คุณแม่ลูกสอง วันนี้ขอละอาชีพแม่บ้าน
มาหางานที่ตัวเองอยากทำบ้าง
วันนี้คุณวรรณเล่าเรื่องเรี
โรงเรียนทางเลือกที่เน้นทาง
ที่กังวลว่าเด็กยุคนี้จะโตม
จะโตมาอย่างที่รู้จักการใช้
น้องก้อย รัชวิน คนนี้กรี๊ดมากกับการปักกระโ
เพราะนางคลั่งกระโหลกเป็นทุ
ก้อยจบศิลปะ กำลังหมกมุ่นกับงานวาด งานปั้น
วันนี้สะพายกระเป๋าที่เพ้นท
ก้อยบอกว่าทุบกระปุกกระโหลก
น้องบลู ผู้หญิงสีน้ำทะเล เป็นนักปักผ้าอยู่แล้ว แต่ปักเองแบบง่าย ๆ
เดินเส้น ปักทึบไปพลาง ๆ รอโบนัสออก เพื่อจะมาลงเรียนปักผ้า
ประทับใจจริง ๆ เลยจ้า แทนที่จะไปช้อปโน่นนี่นะ
มาปักผ้าแทน
ขอบคุณนักเรียนที่เข้ามาทำค
ขอบคุณโอ๋ จอยรักคลับ
...
ปักกะโหลกรอบวันหยุดวันที่ 2 จบลงอย่างชื่นมื่น งดงาม
ใครจะมื่นหรือจะมึนกับลาย stitch ครูไม่รู้ ครูมื่น และเมามันในการสอน
และแล้วเดือนมีนาก็กำลังจะห
เออเนาะ เราอุตส่าห์ใช้ชีวิตช้า ๆ แล้ว แต่มันก็ไม่เห็นช้ากับเราเล
แต่ไม่เป็นไร เพราะเรามีชีวิตแค่ปัจจุบัน
คุณฝน คุณวรรณ สาวก้อย หนูบลู และบวกคุณบุษนักเรียนตกค้าง
แต่ละนางเราก็ได้เมาธ์มอยถึ
ทำให้ความสนิทสนมทวีคูณขึ้น
พะเน้าพะนอ กันอย่างหนุกหนาน...แซว จิกกัด อะไรใครไป
ก็ด้วยรักและเอ็นดูทั้งสิ้น
ขอบคุณสำหรับ กระเป๋าถักโครเชต์ที่คุณบุษ
และของที่ระทึก สร้อยกะโหลกต่าง ๆ ที่สาวก้อยเอามาแจกทุกคน
ประทับใจมาก จนต้องถอดที่ตัวเองใส่มาเขว
ขอให้อนาคตของหนูรุ่งเรือง ชัดเจน แจ่มแจ้ง ให้สิ่งที่หนูรัก นำทางไป
เชื่อว่า มันต้องพาหนูไปไกลแน่ ๆ สาวกะโหลกของเรา
ขอบคุณ ความสนุกสนานที่มีให้กันวัน
ขอบคุณโอ๋ Joyrukclub เราจะเคียงข้างกันต่อไป
No comments:
Post a Comment