Birds&Blooms no. 2 : 19Mar2015 "นกเขา กับดอกเบิร์ดออฟพาราไดซ์"

"นกเขา กับดอกเบิร์ดออฟพาราไดซ์"
สิ่งที่โปรดปราน ในการสอนปักผ้าคือการได้ทำความรู้จักนักเรียนที่มา
อยากรู้จริง ๆนะ ว่าแต่ละคนเป็นใคร ทำอะไร อายุเท่าไร และมาปักผ้าทำไม
และสิ่งที่พบได้เสมอคือ ผู้คนจะคล้าย ๆ กัน แนวคิดใกล้ ๆ กัน
ขอบคุณที่ออยมาสรุปด้วยคำง่าย ๆ ว่า เป็นประเภท ไม่ทุนนิยม/รักสิ่งแวดล้อม
ใช่ซินนะคนทุนนิยม ย่อมไม่ยอมเสียเวลามานั่งปักผ้าให้เปลืองเปล่า
สิ่งที่มีค่าของเขาคือเวลา แต่สิ่งที่มีค่าของเรา คือการดื่มด่ำกับสิ่งที่ทำ
ไม่ว่ามันจะกินเวลาแค่ไหน...เราต่างก็เดินทางไปสู่จุดหมายเดียวกัน
เวลาของเรามีค่าเท่ากัน ต่างกันตรงการใช้จ่าย เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
ไม่มีใครผิดถูกหรอก ไม่ต้องตัดสิน เราต่างก็ดื่มกิน อร่อยคนละอย่าง
สำหรับเราผู้เดินทางอยู่ในระบบทุนนิยมมานาน ตอนนี้เหมือนได้กลับบ้านแล้ว

อรุณสวัสดิ์ หรือสาวจอย เดินทางมาจากเชียงคาน มาทำธุระที่เมืองหลวง
ก็เลยแวะเรียนปักผ้าไปด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอเกิดยามรุ่งอรุณ
เรายังไม่เคยไปเชียงคาน เพราะไม่ชอบเมืองใหม่ใด ๆ ที่กำลังบูม
อยากจะถามความรู้สึกของคนพื้นที่มานานแล้วว่ารู้สึกอย่างไร
กับการโดนนายทุนคว้านซื้อบ้านริมน้ำแล้วทุบทิ้งสร้างเป็นโรงแรมใหม่
เพื่อรองรับคนไทยที่รักความสะดวกสบาย คนไทยที่ไปแล้วไม่ได้
อยากเสพของดั่งเดิม....แล้วจอยก็เล่า อย่างที่เรานึกออกว่าเขาจะบอกว่าอะไร
ก็ขอละไว้แต่เพียงนี้...ก่อนหน้านี้จอยทำงานที่ UN ทำเรื่องเศรษฐกิจสร้างสรรค์
เช่นการสนับสนุนศิลปินท้องถิ่น
เรื่องของจอย น่าสนใจ น่าฟัง แต่เราต้องฟังคนอื่นต่อ

สาวเก๋ เจ้าของบริษัทระบบบำบัดน้ำเสีย เก๋จบสิ่งแวดล้อมจากมหิดล
ทำงานประจำมาซักพัก แล้วก็มาเปิดบริษัทเอง เพื่อทำให้ได้อย่างใจ
เรื่องของเก๋ก็สนุกไม่แพ้กัน เก๋บอกว่าอยู่กับวิทยาศาสตร์มาก ๆ
ขอหันมาหาความเป็นแมนนวลบ้าง
อย่างที่เก๋เล่า บางทีการแก้ปัญหาบางอย่าง
ก็ช่วยได้ด้วยการกลับไปอ่านหนังสือเรียนของประถม
บางทีการรู้อะไรมากไป ก็ทำให้หลงลืมวิธีง่าย ๆ ไปเสียสิ้น
เราบอกเก๋ไปว่า ดีนะได้ทำงานที่ได้ช่วยโลก ช่วยรักษาสิ่งแวดล้อม
นอกจากได้เงินแล้ว ก็ยังได้ความสุข ความอิ่มใจ...แต่เก๋บอกว่า
ค่ะ ก็อยู่กับน้ำเน่าตลอดเวลา

สาวออย เป็นนักเรียนเก่า ที่ joyrukclub ตามมาเรียนปักผ้าที่นี่
เพราะอยากมาพิพิธภัณฑ์ฯ แล้วก็ดูนางฟินมากกับทุกอย่าง
เราชอบฟังออยคุยจริงๆ ได้อรรถรสที่สุด ทั้งเรื่องแนวคิด
เรื่องลูก เรื่องทางธรรม ที่ไม่ได้ธรรมะจ๋า ธรรมะที่เข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันได้
ออยเป็นแม่บ้านของลูกเด็กแนว 2 คน และเป็นนักกิจกรรมให้โรงเรียนทอสี
ออยเล่าอะไรสนุกมากมายทั้งวัน จนเอามาถ่ายทอดไม่ไหว
เมื่อมีครูใหญ่มาแจมด้วย ก็กลายเป็นคุยภาษาเดียวกันไปหมด

พอบ่ายแก่ ๆ คุยกันสาแก่ใจแล้ว เราต่างก็แยกย้ายกันปักผ้า
ใต้ต้นไม้ในหน้าร้อน ใต้ร่มเงาของออกซิเจน ฟังเสียงนก เสียงใบไม้
เสียงลมพูดได้ อีกครั้งที่รู้สึกได้กลับบ้าน บ้านจริงๆ ที่อยู่ข้างใน
ตัวจริงข้างใน ที่เราไม่ได้ชอบการสื่อสารกับโลกภายนอกมากนัก
การพูดมามาก การฟังมาก ๆ ด้วยหน้าที่การงานพาไป
ทั้งที่ไม่ใช่ข้างในจริง ๆ ของเรา บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าเราเหนื่อย
พอมาอยู่ในจังหวะที่พิเศษ บรรยากาศสงบงาม ทำงานที่รัก
ผู้คนจิตใจดี โดยที่ไม่ต้องสื่อสาร ก็ทำให้รู้สึก สงบเย็นอย่างล้ำลึก

: ขอบคุณพิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมดอกไม้ / สามเสน 28