Me & Doknommeaw play Page

ครั้งหนึ่งที่เราทะเลาะกันหนัก ๆ
เขาพูดในสิ่งที่อยู่ในจิตสำนึกของเขาว่า
ฉันมีแต่พ่นเรื่องโอ้อวดตัวเอง (ในเพจ)
ที่จริงแล้วฉันควรจะโกรธ...แต่กลับไม่โกรธ รู้สึกว่า จริง
ฉันพ่นแต่เรื่องโอ้อวดตัวเอง...ฉันขี้อวด
แต่ทำไงได้ นิสัยนี้แก้ไม่หาย ก็ฉันรักตัวเอง
ชื่นชมตัวเอง ภูมิใจในตัวเอง หลงตัวเอง

ฉันมาจากศูนย์ แล้วสร้างทุกอย่างขึ้นมา
เหมือนเล่นเกมส์ The Sims เหมือนอยู่ในโลกแฟนตาซี
แต่นี่มันของจริง ฉันอยากจะเก่งอะไร ฉันก็สร้างเอา
แล้วฉันก็อยากเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่น ว่ามันทำได้

สมัยที่ยังมี Multiply ฉันเคยเล่นสมมุติว่ามีหนังสือมาสัมภาษณ์
ฉันตั้งคำถาม และตอบตัวเอง...โดยที่ไม่คิดว่า อีก 5 ปีต่อมา
สิ่งเหล่านี้มันเป็นจริง ฉันนับนิ้ว กำลังจะมีหนังสือเล่มที่ 13
มาสัมภาษณ์ฉันอีกเสาร์นี้...ตอนนี้ฉันชินแล้ว ไม่ตื่นเต้นกับมันแล้ว
แต่แน่นอนที่ฉันยังชื่นชมตัวเอง ขอโทษจริง ๆ ที่ฉันหลงรักตัวเอง
โดยไม่ต้องง้อว่าใครจะรักฉันหรือเปล่า
ฉันไม่เอาความรักไปแขวนไว้กับใคร มากเกินตัว

มีเล่มหนึ่งเคยถามฉันว่า ทำไมถึงตั้งชื่อเพจว่า ดอกนมแมว เพลย์
ฉันรักดอกไม้ แต่ไม่ใช่ดอกอะไรหรูหรา ดอกบ้าน ๆ ง่าย ๆ
ต่ำต้อยด้วยซ้ำไป โบราณอีกต่างหาก ที่มันหมายถึงความอ่อนน้อม
ฉันคลั่งความเป็นผู้หญิงสุด ๆ แต่ไม่ใช่ในเชิงผ้าพับไว้
ไอดอลส่วนมากของฉันเป็นผู้หญิงแรง ๆ เกย์ก็ด้วย
มันจึงต้องมีคำว่า “นม” อยู่ในชื่อ
ฉันแอบขบถเล็ก ๆ มันจึงมีนัยยะถึงความอิสระ
และแมว สัตว์เลี้ยงที่ไม่เคยเชื่อง ที่ไม่เคยขาดหายไปจากชีวิต
ที่มันอาจเป็นชิพที่ขาดไปแล้วฉันก็คงเฉาตายในที่สุด
และฉันไม่ลืมที่จะขี้เล่น ฉันจะเก็บความเป็นเด็กในตัวไว้จนแก่เฒ่า
แต่ก็ต้องเต็มไปด้วยความสง่างาม

เมื่อเช้าฉันไปจ๊อกกิ้ง เล่นกับแมว เก็บดอกไม้
แล้วก็นึกถึง ดอกนมแมวขึ้นมา
วันนี้ฉันมีแฟนเพจ 4 พันกว่าคนแล้ว ทุกอย่างเริ่มจากศูนย์ทั้งนั้น

ที่จริงแล้ว ว่ากันตามหลักการตลาด ดอกนมแมว
ไม่บ่งบอกว่าขายอะไร แต่การไม่บ่งบอกอะไร
ก่อให้เกิดการสงสัย การตั้งคำถาม และการก้าวเข้ามาหา
แต่ไม่ว่าจะชื่ออะไร สิ่งที่ต้องขายให้ได้ก่อนคือตัวเอง

ฉันขายตัวเองทุกวัน … เผอิญฉันจบมาร์เก็ตติ้ง อะค่ะ คริ คริ

: งานปักเมื่อปีที่แล้ว จะทำเป็นซีรีส์ แผลเป็น ของตัวเอง