ไปงาน ศศิน Young เดิน / ครบรอบ 1 ปี การเดินเท้า
ที่หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเ ทพมหานคร 14 ก.ย. 57
คนไปไม่เยอะหรอก ถ้าเทียบกับตอนที่อ.ศศิน
เดินมาถึงหอศิลป์ เมื่อ1 ปีก่อนหน้านี้
กระแสมันแผ่วแล้ว แต่งานอนุรักษ์ไม่เคยแผ่ว
หัวใจของงานนี้ คือรำลึก 1 ปี
และหาเงินเพื่อย้ายมูลนิธิส ืบ
(เนื่องจาก เจ้าของตึกจะทุบตึกทิ้ง ทำที่จอดรถ)
บรรยกาศเล็ก ๆ ง่าย ๆ ที่อบอุ่นหัวใจดี
เริ่มที่ประมูลของรักของศศิ น
ยังนึกอยู่ว่า จะมีใครอยากได้ของศศินไหม
ไม่น่าเชื่อว่า งานนี้ มีป๋า มีเจ๊ ใจป้ำ ยินดีควัก อยู่เต็มไปหมด
ได้เงินไปแสนกว่า ปลื้มใจแทน อ.ศศิน อิ่มใจแทนคนประมูล
ผ่านช่วงตอบคำถามล้วงลึก ผ่านช่วงเล่าสถานะเดินเท้าใ นหนังสือ
มาช่วงสุดท้ายที่เซอร์ไพส์จ ัง ที่ได้รู้ว่า อ.ศศิน เล่นเครื่องดนตรีพอได้
เป่าขลุ่ยได้ สีซอได้ และสะสมเครื่องดนตรีกุ๊กกิ๊ กอะไรเต็มไปหมด
และที่ช็อคคือ ศศินร้องเพลงเพราะเหอะค่ะ ไม่ได้ร้องแบบเขิน ๆนะ
ร้องแบบองค์ลงทีเดียว ...เพลงสุดท้าย ที่ร้อง เล่า อ่านบทกวี
ซึ้งในขนาดของหัวใจของ อ.ศศิน
ถึงความยาก ในเส้นทาง ถึงเส้นขอบฟ้าที่อยากเดินไป ให้ถึง
บรรยกาศมันพาไปเนาะ ฟังแล้วน้ำตาไหล ไหลมาเข้าปาก
น้ำตามันก็เค็มของมันแบบเดิ มนั่นหละ แต่ว่าวันนี้รู้สึกหวานข้าง ใน
หนึ่งในเพลงที่ อ.ศศิน เลือกมาร้อง คือเพลง ตรงเส้นขอบฟ้า (พงษ์เทพ)
“ทั้ง ๆ ที่รู้ ว่าไกล จะไป แม้ไกลกว่านั้น....”
เส้นขอบฟ้าของแต่ละคนไม่เหม ือนกัน
และขึ้นชื่อว่าเส้นขอบฟ้า มันคงไม่ได้ไปถึงกันง่าย ๆ
ฟังแล้วก็ย้อนมาคิดถึงเส้นข อบฟ้าของตัวเองบ้าง ก็คงไม่ง่ายเหมือนกัน
: มีนักร้องรุ่นใหญ่ ตุ๊ แครี่ออน และนักร้องเสียงหล่อเล่นกีต าร์เพราะ
อีก 2 หน่วย มาช่วยร้องเพลง ซึ้ง ๆ แนวอนุรักษ์...อิ่มใจ นะ วันนี้
: ได้เห็นผู้คนใส่เสื้อที่เรา วาด เดินไปเดินมา มันก็ยิ้ม ๆ ดีนะ
ที่เห็นด้านหลัง ด้านซ้าย คุณแม่ชมัยภร แสงกระจ่าง นักเขียนใหญ่ที่หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเ
คนไปไม่เยอะหรอก ถ้าเทียบกับตอนที่อ.ศศิน
เดินมาถึงหอศิลป์ เมื่อ1 ปีก่อนหน้านี้
กระแสมันแผ่วแล้ว แต่งานอนุรักษ์ไม่เคยแผ่ว
หัวใจของงานนี้ คือรำลึก 1 ปี
และหาเงินเพื่อย้ายมูลนิธิส
(เนื่องจาก เจ้าของตึกจะทุบตึกทิ้ง ทำที่จอดรถ)
บรรยกาศเล็ก ๆ ง่าย ๆ ที่อบอุ่นหัวใจดี
เริ่มที่ประมูลของรักของศศิ
ยังนึกอยู่ว่า จะมีใครอยากได้ของศศินไหม
ไม่น่าเชื่อว่า งานนี้ มีป๋า มีเจ๊ ใจป้ำ ยินดีควัก อยู่เต็มไปหมด
ได้เงินไปแสนกว่า ปลื้มใจแทน อ.ศศิน อิ่มใจแทนคนประมูล
ผ่านช่วงตอบคำถามล้วงลึก ผ่านช่วงเล่าสถานะเดินเท้าใ
มาช่วงสุดท้ายที่เซอร์ไพส์จ
เป่าขลุ่ยได้ สีซอได้ และสะสมเครื่องดนตรีกุ๊กกิ๊
และที่ช็อคคือ ศศินร้องเพลงเพราะเหอะค่ะ ไม่ได้ร้องแบบเขิน ๆนะ
ร้องแบบองค์ลงทีเดียว ...เพลงสุดท้าย ที่ร้อง เล่า อ่านบทกวี
ซึ้งในขนาดของหัวใจของ อ.ศศิน
ถึงความยาก ในเส้นทาง ถึงเส้นขอบฟ้าที่อยากเดินไป
บรรยกาศมันพาไปเนาะ ฟังแล้วน้ำตาไหล ไหลมาเข้าปาก
น้ำตามันก็เค็มของมันแบบเดิ
หนึ่งในเพลงที่ อ.ศศิน เลือกมาร้อง คือเพลง ตรงเส้นขอบฟ้า (พงษ์เทพ)
“ทั้ง ๆ ที่รู้ ว่าไกล จะไป แม้ไกลกว่านั้น....”
เส้นขอบฟ้าของแต่ละคนไม่เหม
และขึ้นชื่อว่าเส้นขอบฟ้า มันคงไม่ได้ไปถึงกันง่าย ๆ
ฟังแล้วก็ย้อนมาคิดถึงเส้นข
: มีนักร้องรุ่นใหญ่ ตุ๊ แครี่ออน และนักร้องเสียงหล่อเล่นกีต
อีก 2 หน่วย มาช่วยร้องเพลง ซึ้ง ๆ แนวอนุรักษ์...อิ่มใจ นะ วันนี้
: ได้เห็นผู้คนใส่เสื้อที่เรา
คุณแม่ประมูลของไปได้ 3 ชิ้น หมดไปหลายหมื่น
และด้านขวาคือ อ.รัตยา จันทร์เทียน ประธานมูลนิธิสืบ
ผู้หญิงอายุ 83 ที่หัวใจ และร่างกาย young มาก ๆ
ถ่ายกับครอบครัว คมบาง แปม and พราว และคุณแม่อี๊ด ชมัยภร
แปม เป็นอีกหนึ่งเจ๊ดันในชีวิตข ้าพเจ้า
แปม เป็นอีกหนึ่งเจ๊ดันในชีวิตข
สามสาว ที่เริ่มต้นรู้จักกันในโลก online สมัย มัลติพลาย
และยั่งยืนมาจนได้ทำงานทำกา รร่วมกัน ..แปม อ๋ายหญิง
และยั่งยืนมาจนได้ทำงานทำกา
เจอ นุ่น น้องที่เคยอยู่ Ogilvy ด้วยกัน
นุ่นลาออกหลังข้าพเจ้าไม่นา
ทำงานเพื่อสิ่งแวดล้อม เห็นนุ่นในหน้า feed ทีไร
ก็จะต้องนึกว่า อย่าขี้เกียจแต่งตัวนะ
เพราะนุ่น จะแต่งตัว สวย สนุก เสมอ
เห็นแบบนี้ เธอชอบเดินป่า แบบคุณนายท่องไพร
เพราะยังสวยพริ้งไม่ได้ว่าง
No comments:
Post a Comment