ถึงเราจะใช้ชีวิตช้า ๆ แต่ในความช้า ก็มักมีเรื่องให้หัวใจเต้นเ
งานดอกขิงแดงของน้ำ เรียนไปเมื่อวันอังคาร วันศุกร์น้ำทำเสร็จแล้ว
น้ำมาทำให้เราตื่นเต้น ไม่ได้เจอน้ำนาน จนลืมไปแล้วว่าน้ำถนัดซ้าย
เราก็สอนขวา ๆ ไปแบบไม่ปราณีปราศัย น้ำก็ไม่อิ๊อ๊ะอะไร จนเรานึกได้ทีหลัง
ฝีเข็มของน้ำยังคงมั่นคง เนี้ยบ เหมือนตัวตนของเธอ นิ่ง ๆ น้อย ๆ เนิ่บ ๆ
น้ำบอกว่า แสบตา เพราะถนัดแต่สีนุ่ม ๆ อ่อน ๆ มาเจองานร้อนแรงเจิดจ้า
ประสาครูอ๋าย ที่อ่อนไม่เป็น น้อยไม่เป็น...แต่น้ำก็ทำจน
น้ำเจ้าของนกสีเทาในตำนาน แหวกตำนานใหม่ ด้วยนกกินปลีอกเหลือง
กับดอกขิงแดง ที่เธอบอกว่า เบรกด้วยม่วงเข้าไปแล้ว...ป
: work of my student
No comments:
Post a Comment