เช้าวันนี้ มาแตะลิ้มชิมต้นหนาวที่เพิ่
ที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา อากาศกำลังสะอาดมาก
มากพอที่จะยิ้มให้นกกระสา 2 ตัวที่บินผ่านหน้าไป
ทั้งคู่บินช้า อย่างกับว่ากำลังแสดงกรรมวิ
หวีดของนกกางเขนหวนให้คิดถึ
ถึงความกระท่อนกระแท่นระหว่
รู้สึกเข้าที่เข้าทาง เหมือนเพิ่งได้พบรุ่งอรุณขอ
คิดถึงใครบางคนที่เพิ่งชนไว
ในความมืดนั้น เธอก็ยังส่องสว่าง เธอสว่างเสมอเมื่อปรากฏกาย
หรือแม้แต่ในน้ำเสียง ไม่ต้องแสดงตัวว่าอยากจะเป็
แต่เธอก็เป็นได้มากขึ้น ๆ ขอบคุณที่เราเชื่อเหมือนกัน
เชื่อในฝัน เชื่อในคำอธิฐานกับจักรวาล และเชื่อมั่นในตัวเอง
และเธอไม่มีวันห่อเหี่ยวกับ
วัยนี้ต่างหากที่เรารู้วิธี
หลังการระเบิดของภูเขาไฟในต
เรามีผลพวงจากเหตุการณ์ เป็นซากฟอสซิสผลึกหนาเป็นพล
เราอยู่ไป เพื่อจะรอวันริบหรี่หมดแสงก
แต่อีกปลายหนึ่งก็อยู่เพื่อ
: ปีบยามเช้า
No comments:
Post a Comment