พบปะ

เมื่อวาน (14 สิงหา 57) เดินทางออกไปพบแฟนเพจคนหนึ่ง
เพื่อเกริ่นถึงโปรเจ็ทค์เล็ก ๆ ร่วมกัน
คุณมุกเป็นแฟนเพจมานาน รักงาน craft
ชอบสั่งซื้อของแฮนด์เมด และชอบลงมือทำเอง
คุณมุกยังวาดรูป และเคยเย็บกระเป๋าขาย
เพิ่ง add friend กันใน facebook เมื่อวาน
เลยได้เห็นกระเป๋าที่คุณมุกทำ
หลังจากที่ไปเจอกันเมื่อวาน บอกเลยว่าอย่างคุณมุก
ไม่ต้องลงมือทำอะไรพวกนี้ให้เหนื่อยเลย แต่เธอก็รักที่จะทำ
เราชอบคนแบบนี้จัง..คุณมุกยังพาทัวร์รอบ ๆ สุขุทวิท 39 ว่ามีอะไรบ้าง

ได้แวะดูร้านขายของจุกจิกร้านหนึ่ง เจ้าของร้านเป็นญี่ปุ่น
(ตอนนี้จำชื่อร้านไม่ได้แล้ว)
ขายของน่ารัก ๆ งานฝีมือ ทั้งของไทย และญี่ปุ่น
เราได้ซองบุหรี่ที่สานด้วยหวาย แก้วเคลือบ และสร้อยโครเชต์
คุณเขาขายของราคาสมเหตุผล ไม่ได้แพงเว่อร์ สมย่านสุขุมวิท
อย่างสร้อยโครเชต์ 250 บาท เราคิดว่ามันถูกไปด้วยซ้ำ ถ้าคิดว่าฉันถักเอง

ซีนประทับใจคือ หลังจ่ายเงินแล้ว คุณผู้หญิงเจ้าของร้าน
ถือกล่องชามาถามด้วยสำเนียงไทยญี่ปุ่นว่า “เพิ่งไปเที่ยวศรีลังกากลับมา
อยากแถมชาให้เป็นที่ระลึก ให้เลือกระหว่าง ชาดำ หรือชาเขียว”
และยังมีรสผลไม้ต่าง ๆ ให้เลือกด้วย เราเลือกเชอรี่ คุณมุกเลือกสตรอเบอรี่
เช้านี้ชงชิมดูแล้ว ถึงจะไม่ได้หอมมากมาย
แต่เราก็ประทับใจในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้

หลังจากนั้นคุณมุกพาไปดูร้าน Big Knit Café
เราบอกคุณมุกเลยว่านี่คือความฝันของเรา
อยากมีคลับปักผ้า เป็นที่พบปะสังสรรค์ของคนรักงานปัก
เป็นที่รียูเนี่ยนของนักเรียน เป็นบริการหลังการขาย
เป็นที่ที่ให้นักเรียนมาทำการบ้านให้เสร็จร่วมกัน
ฝันที่จะทำแบบนี้ตั้งแต่สอนปักผ้าใหม่ ๆ และฝันก็แรงขึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อเห็นความผูกพันของคนเรียนปักผ้าที่มีร่วมกัน
และเราก็ยังคิดถึงนักเรียนของเรา ไม่อยากปิดคอร์สไปแล้ว
ก็ปิดลับไม่ได้กลับมาพบเจอกันอีก
แต่จะเป็นที่ไหนล่ะ ถ้าเราไม่สร้างมันขึ้นมา

เคยดูคลิปสัมภาษณ์คุณบัณฑิต อึ้งรังษี พิธีกรถามว่า
ถ้าจะให้พูดคำจำกัดความสั้น ๆ ของความสำเร็จ จะพูดว่าอะไร
คุณบัณฑิตบอกว่า “คนเราจะเป็นไปอย่างที่ใจเขาคิด”

ตอนนี้เราแค่ ตั้งใจ คิด ฝัน ถึงมันบ่อย ๆ
บางทีแค่ตั้งใจฝัน จักรวาลอาจจะมองเห็น แล้วแอบมาชี้นำทางให้ก็เป็นได้

: ขอบคุณคุณมุก ที่เลือกที่จะมารู้จักกัน